De zin van lijdenSimon Streuper
Heeft het lijden zin? Duizenden hebben gedurende duizenden jaren zich met deze vraag afgetobd en zijn door allerlei redeneringen tot de slotsom gekomen dat lijden geen zin heeft.. Het geheim dat achter het lijden schuil gaat zal waarschijnlijk nooit door de redeneringen, zelfs niet van het brillantste intellect, worden achterhaald, maar door het lijden te aanvaarden blijkt dat het lijden de weg tot God kan effenen en in een zegen voor anderen kan worden omgezet.
Van een kilo ruwe ijzererts kan door verhitting en bewerking hoefijzers, naalden en horlogeveren worden gemaakt. Ongetwijfeld zal de waarde van de horlogeveren die uit die ene kilo worden gefabriceerd, die van de naalden en hoefijzers vele malen overtreffen. Ze hebben heel wat meer hitte moeten verduren en de vele bewerkingen die zij ondergingen hebben hun waarde, de één meer, de ander minder, drastisch vermeerderd.
Lijden hoort bij het christen zijn.
Zoals water bij een vis hoort, hoort het lijden bij een christen.
Wanneer u dit een boute uitspraak vindt, zou ik, als ik u was, dit maar niet hardop beweren, want daarmee laadt u de verdenking op zich dat u de Bijbel slechts oppervlakkig heeft gelezen. Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik nog wel aardig wat christenen ben tegengekomen die zich er niet voor schamen zich te beklagen over het lijden dat hen heeft getroffen. Er zijn er zelfs onder die zich er niet voor schamen te vertellen dat ze 'boos' op God zijn vanwege een geleden verlies, of omdat ze het begeerde niet hebben ontvangen. Nee, maakt u zich geen zorgen. Ik bagateliseer verliezen niet, noch ontken ik het intense verdriet van onvervulde verlangens. Verre van dat. Maar u mag zich nooit door deze emotionele gevoelens laten overheersen zodat u geen oog meer hebt voor Bijbelse uitspraken. Ongetwijfeld heeft God die laten optekenen om ons daarmee een sterke vertroosting te geven. Een geweldig houvast in tijden van uiterste wanhoop en radeloos verdriet. En het maakt niet uit om wat voor soort lijden het gaat. Naast het lijden dat het deel van elk mens is, christen of niet christen, heeft de christen ook nog het 'nadeel' van het lijden ter wille van Christus' naam (maar dat is in werkelijkheid een eer) en daarnaast de tuchtiging van de Vader die elke zoon die hij aanneemt, kastijdt. Maar al die soorten of oorzaken van lijden, gebruikt God tot ons nut. Opdat wij zijn heiligheid deelachtig zouden worden. Dat is Gods doel. En daarvoor blijkt Hij de weg van het lijden het meest geschikt te achten. Zonder verdrukkingen kunnen wij het Koninkrijk van God niet binnengaan; de weg naar de heerlijkheid is per definitie een lijdensweg. Wij zijn erfgenamen van God en medeërfgenamen van Christus, als wij inderdaad met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt worden. Niemand kan de heerlijkheid van God bereiken zonder het betreden van de weg van het lijden. Dat is uitgesloten.
Eigenlijk voelen wij in het vrije westen weinig van het het lijden ter wille van Jezus' naam. In die zin wordt ons geloof weinig op de proef gesteld en missen wij daardoor de kans ons geloof te tonen. Ons lijden blijft in het algemeen beperkt tot wat behoort tot het zuchten van de schepping waarvan alle mensen deel uit maken. Dáár liggen o.a. onze kansen en mogelijkheden ons geloof en vetrouwen op God te laten blijken. Daarom hebben wij nog meer reden dan Paulus om niet zo zwaar aan het lijden van deze tijd te tillen, want de toekomstige heerlijkheid zal dat alles dubbel en dwars vergoeden. Voor Paulus was in Rm8 de toekomstige heerlijkheid een argument om het lijden van de tegenwoordige tijd minder zwaar te achten. In Rm5 hanteert hij een ander motief. Wanneer hij de loftrompet heeft opgeheven over de Here Jezus Christus door wie wij de toegang hebben gekregen tot de genade van God zodat we kunnen roemen in de hoop op de heerlijkheid van God, verbaast hij ons met de mededeling dat hij óók roemt in de verdrukkingen. Waarom? Omdat de verdrukking volharding uitwerkt en de volharding beproefdheid, en de beproefdheid hoop; en de hoop beschaamd niet. M.a.w. van verdrukkingen die je accepteert uit Gods hand, wordt je alleen maar sterker, je wordt er niet minder, maar béter van. Dat spoort ook met de opmerking van Jacobus: 'Beste broeders, is uw leven vol moeilijkheden en verleidingen? Wees dan maar blij, want als de weg ruw is, kan uw geduld groeien. Laat uw geduld dus toenemen en probeer niet de problemen te ontlopen. Als uw geduld volgroeid is, zult u alles aankunnen en een sterk en zuiver karakter hebben.' (Jak.1:2 in Het Boek).
Want dit is de wil van God: uw heiliging
God wil ons leven heiligen, d.w.z. in overeenstemming brengen met zijn heerlijkheid en heiligheid. Dat kan slechts op één wijze bereikt worden: door de weg van gehoorzaamheid aan God. Van Christus lezen wij dat Hij gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen Hij geleden heeft. Zouden wij dan op een andere manier dan door lijden gehoorzaamheid kunnen leren? Datzelfde geldt ook voor onze heiliging die de Vader wil bewerken in ons leven en waarvoor Christus gebeden heeft : Heilig hen in uw waarheid! Hij heeft Christus, de Leidsman van onze behoudenis door een weg van lijden heengeleid om Hem als dienstknecht te heiligen en geschikt te maken voor het dienstwerk dat Hij op Zich genomen had te volbrengen. En zou God met óns dan tot zijn doel kunnen komen wanneer Hij ons het lijden zou besparen?
De weg die God met zijn kinderen gaat is meestal onbegrijpelijk. God vraagt van ons ook geen begrip voor het lijden waarmee Hij ons treft, maar geloof. Als je Mij lief hebt, zullen alle dingen, óók de dingen die je schijnbaar tegenwerken, toch allemaal meewerken ten goede. Daarvan mogen we, net als Paulus, verzekerd zijn. Dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel zal ons kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here.
Elk leed dat aanvaard wordt uit de hand van onze hemelse Vader en gedragen wordt in gemeenschap met Jezus maakt ons rijker en stelt ons in staat méér uit te delen.
Zugriffe heute: 2 - gesamt: 1593.
