Daarom
… en: ’t is waar!
Simon Streuper
Nadat ik Corrie ten Boom haar “Schuilplaats” nog eens las, heb ik ook Ds. Overduins “hel en hemel van Dachau” nog maar weer eens gepakt. Beiden hebben zij het concentratiekamp overleeft; beiden beleefden daar ‘dagen des hemels op de aarde’ (Dt.11:18-21). Maar niet alleen zij beleefden die. Ook Corrie’s zuster Betsy en vele van Overduins broers in Christus die ‘via de schoorsteen’ van het kamp de vrijheid bereikten, weten daarvan mee te spreken. Ongelijk verdeeld? Dat is pure schijn! Overduin zegt tegen zijn medegevangenen (enkele dagen voordat hij naar Duitsland gedeporteerd werd): “ maak niet dezelfde fout als Petrus. Hij krijgt van de Heer te horen: ‘Hoe het met Johannes zal aflopen gaat jou niets aan, volg jij mij!’ Wat gaat het mij aan (vervolgt Overduin), wanneer God jou morgen vrij maakt, en mij naar Duitsland laat voeren. Wij moeten ons pad over doornen niet vergelijken met die van onze buurman die over rozen gaat. Als we dat doen zullen we nooit tot eer van God kunnen leven en sterven. Wij weten wel wat aangenaam, maar niet wat goed voor ons is. Dat weet alleen God! Geloven is Christus volgen, onverschillig of je weg over een doornen- of een rozenpad gaat. Het is goed als Hij veel schenkt; het is ook goed als Hij veel ontneemt. Hij neemt ons ‘zilver’ af om ons op zijn tijd ‘goud’ te schenken (Luther). Het verlies maakt pas de winst… Volg jij Mij!”
De hel van Dachau bracht de hemel dichtbij. De onderkapo deed zijn best Overduin binnen drie dagen door de schoorsteen het kamp uit te schoppen door hem ongenadig te trappen en te folteren als hij onder een last kolen bezweek. Maar dan zong hij in z’n hart: ‘Als ik omringd door tegenspoed bezwijken moet, schenkt Gij mij ’t leven. Is’t dat mijns vijands gramschap brandt, Uw rechterhand zal redding geven!’ en zo ‘zingend’ daalde dan ‘de hemel’ neer in zijn hart.
Iets dergelijks hebben ook vele Hebreeën ervaren toen ze vervolgd en beroofd werden omdat ze Christus volgden. Het zal je maar gebeuren dat je thuiskomt en ontdekt dat ze je hele hebben en houden en ook nog je pinpas plus code hebben ingepikt! Kun jij dan nog met een blij gezicht zeggen: laten die stumpers er blij mee zijn, mijn schatten in de hemel zijn veel kostbaarder en vervolgens onbezorgd en met een hemelse vrede in je hart verder leven?
Toch verzekert de Bijbel mij dat dát nu juist kenmerkend is voor het christelijk leven. Petrus, die inmiddels zijn les heeft geleerd, durft zelfs te beweren dat dit de roeping is van een christen, méér zelfs: pure genade is het wanneer je zoiets te beurt valt; geen reden om te klagen maar om blij en dankbaar te zijn.
Op het eerste gezicht lijkt het een dwaasheid dat onschuldig en onverdiend lijden onder de noemer ‘genade van God’ valt. Het is verre van aangenaam, dat is buiten kijf, maar de opbrengst is niet te evenaren, nergens mee.
Zou het geen goed idee zijn, Bert, om ons met ons hele hart voor te nemen elke dag van ons leven te blijven zingen – en vooral wanneer we ten onrechte leed verdragen:
‘k Heb geloofd en daarom zing ik,
Daarom zing ik van gena?
DAT IS PAS VRIJHEID!
Bert Streuper
Tijdens het lezen van uw brief, besef ik weer eens hoever ik van het ‘eenvoudige’ evangelie ben. Het woord eenvoudige heb ik tussen aanhalingstekens gezet, omdat de eenvoud van Jezus’ boodschap heus zo eenvoudig niet is. Het klinkt zo simpel en gewoon: ‘Zoek eerst het koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid.’ Maar de mate waarin ik van streek ben - wanneer heel mijn hebben en houden van mij wordt afgenomen - is omgekeerd evenredig met de mate waarop ik werkelijk mijn vertrouwen heb in de Here Jezus en in Hem mijn grootste schat heb gevonden. Ik zou behoorlijk van stuk zijn wanneer alles van mij zou worden afgenomen – denk ik. Ik weet het natuurlijk pas echt hoe ik zou reageren, wanneer mij iets dergelijks zou gebeuren.
Ik weet eigenlijk ook niet wat het is om te worden vervolgd of gevangen te zitten. Nooit meegemaakt. Zelfs werd ik vroeger op school nauwelijks gepest. Wel heb ik vaker dan een keer heel vervelende brieven en e-mailtjes gehad, waarin ik werd beschuldigd van dingen waar ik mijzelf niet in heb herkend. Zelfs niet met de beste wil van de wereld. Het koste mij buitengewoon veel moeite om het van mij af te zetten. De Here Jezus heeft gezegd: ‘ Zalig bent u, wanneer u wordt gesmaad en er liegende allerlei kwaad over wordt gesproken.’ Ik heb niets van die ‘zaligheid’ gevoeld.
Het punt is, denk ik, dat ik (wij) veel te vast zitten aan allerlei zaken - en aan onszelf! We vinden het veel te belangrijk wat anderen van ons vinden en zeggen. We zitten veel te vast aan onze spullen. We vinden het veel te belangrijk wat we allemaal in ons leven hebben gedaan. Daarom zijn we soms bezorgd, angstig en onzeker. Toch? De Here Jezus wil ons vrij maken. In de liefde is immers geen plaats voor angst. De twee citaten uit de Bijbel, die ik u net noemde, komen uit de ‘bergrede’. In die mooie toespraak vertelt de Here Jezus aan zijn discipelen - en ons! - wat de grondbeginselen zijn van Zijn koninkrijk. Allereerst de ‘zaligsprekingen’: we worden gelukkig geprezen! Vervolgens worden we gewezen op het feit dat wij het licht van de wereld zijn en het zout der aarde. We krijgen de belofte dat we volmaakt zullen zijn, gelijk onze hemelse Vader volmaakt is. We worden opgeroepen om ons niet bezorgd te maken en niet te oordelen. En verder mogen we bidden en ontvangen. Wat willen we nog meer? Dit is pas echte vrijheid, écht leven! De Here Jezus heeft het ons voorgedaan, voorgeleefd. Zelfs toen Hij gevangen werd genomen, was Hij geheel vrij. In het leven wat Hij ons heeft voorgeleefd, gaat het niet meer om onszelf, maar om God, niet om onze spullen, maar om Zijn gerechtigheid, niet om wat ik doe, maar wat God doet, niet om wat ík wil, maar wat Gód wil.
Aan het einde van de bergrede besluit de Here Jezus zijn toespraak met het verhaal van een dwaze en wijze man. ‘Een ieder nu, die deze mijn woorden hoort en ze doet, zal gelijken op een verstandig man, die zijn huis bouwde op een rots.’ Wij vergelijken ons graag met deze verstandige man (want wij geloven in de Here Jezus), maar of wij werkelijk zo verstandig zijn…
Het zwaartepunt van ons leven moeten we steeds weer zien te verleggen naar Jezus, onze Heiland en Leidsman. Ik vind het daarom een uitstekend idee van u, pa, om elke dag van ons leven te blijven zingen – vooral wanneer het ons tegen zit!
