Grote blijdschap
Simon Streuper
Er is veel 'christelijke' wantrouwen ten aanzien van blijde christenen. Op de studeerkamer van sommige theologen wordt kennelijk veel en diep denkwerk bedreven om achter positieve uitingen van christenen allerlei negatieve motieven te bedenken. Dat is niets nieuws. De theologen in de dagen van Jezus deden het ook al.. Wanneer iemand iets had wat zijzelf niet kenden, konden zij zich niet voorstellen dat zoiets uit God kon zijn. Hun hardop uitgesproken oordeel over bepaalde verschijnselen die gelovigen min of meer in vervoering brachten ( vervoering is ook een geloofsuiting), snoerden meteen de mond van de massa. Wanneer je deze theologen tegensprak werd je door hen niet meer serieus genomen. Gezegend ben je wanneer je de moed hebt je deze kritiek niet aan te trekken en de blindgeborene die door Jezus was genezen, kunt nazeggen: ' jullie kunnen me nog veel meer vertellen, maar één ding weet ik, dat ik blind was en nu zie.' Wat kunnen we de blijdschap van het geloof afremmen bij onze huisgenoten van het geloof. Diepbedroevend eigenlijk. Er is zo ontzettend veel waarover we ons kunnen verblijden dat het haast niet te geloven is dat er ook gelovigen zijn die met man en macht zich alle moeite getroosten om de sombere kanten en alle mogelijke gevaren te belichten. Ik zeg niet dat er geen gevaren zijn, maar wat ik hier signaleer is mogelijk wel het grootste gevaar dat gelovigen kan bedreigen. Terwijl er maar één kracht is om alle geestelijke gevaren die gelovigen bedreigen effectief te bestrijden: de blijdschap in de Heer zal uw sterkte zijn!
Er zijn treurige en blij makende dingen in de gemeente van God te ontdekken. Maar helaas is het zo dat wat de één treurig maakt voor de ander juist een oorzaak van vreugde is en omgekeerd. Dat heeft alles te maken met je persoonlijke geestelijk ontwikkeling die zich afspeelt in een bepaalde kring waarvoor je zelf hebt gekozen of verzeild bent geraakt. Natuurlijk gelden binnen elke kring bepaalde algemeen aanvaarde, op de Bijbel gegronde opvattingen. Maar hoe zit het met de ruimte die wel elkaar gunnen om daarover verschillend te denken?
De geschiedenis van alle geloofsgemeenschappen leert, zonder uitzondering, dat die ruimte minimaal is. Als er één oorzaak van het derven van blijdschap in het geloof aangewezen moet worden is dat wel de onmacht om te gaan met verschil van opvattingen. Alleen al daardoor zijn ongelooflijk veel onnodige scheuringen en scheidingen veroorzaakt. Kennis van de Schrift verleidt tot het opblazen van verschil van inzicht tussen gelovigen, waardoor onoverbrugbare kloven tussen hen ontstaan. Voor dit menselijk falen zijn geen verontschuldigen, noch verzachtende omstandigheden aan te voeren.
We kunnen ons afvragen wanneer we deze zonde te boven komen. De praktijk leert dat dit inderdaad mogelijk is. Er volgen hier twee voorbeelden. In de eerste plaats bij een begrafenis waar we soms 'tegenstanders' ontmoeten. In het oog van de dood worden we heel bijzonder geconfronteerd met de levende Heer die de dood overwon. Geen wonder dat op zo'n ogenblik de muren van de geschillen instorten als kaartenhuizen. Heel even dringt het tot ons door dat onze verschillen in wezen totaal niets voorstellen en te verwaarlozen zijn in vergelijking met de werkelijkheid en de volheid van Gods evangelie, en we altijd voorrang moeten geven aan Gods gebod dat we elkaar hebben te aanvaarden zoals God ons in Christus ook heeft aanvaard.
Als tweede voorbeeld noem ik het Kind in de kribbe van Bethlehem. Nee, er was geen commissie van ontvangst. Daarom zond God een engelenschaar met een geweldige boodschap, de Blijde Boodschap die begint met de woorden 'vrees niet' De Boodschap waarin de vrees het zwijgen wordt opgelegd. De ongegronde vrees dat het met de gemeente die God aan het bouwen is, mis gaat. De vrees dat wanneer wij onze persoonlijke opvattingen niet handhaven en bepaalde ontwikkelingen niet krachtig dwarsbomen, alles wat belangrijk is teloor zal gaan. De engelen boodschappen juist ons vrezen en beven op te geven en ons over te geven aan grote blijdschap want U is heden de Heiland geboren. Is dat niet heel bijzonder: U is heden geboren. Dat betekent niets meer en niets minder dan dat Jezus speciaal voor jou is gekomen. Het is onmogelijk de scheidsmuren van onze geschillen overeind te houden wanneer we, zoals eens de herders, rondom de kribbe van Bethlehem staan. Wat een zegen kan er nog van ons uitgaan wanneer we net als de herders, de vrees voor alles en nog wat achterlaten bij de kribbe, en samen terugkeren God lovende en prijzende om alles wat we daar hebben gehoord en gezien.
