Tekstversie

U bevindt zich hier:

Geloofsopbouw

Streuper&Streuper

Prikkels

Discussie

Zoeken naar:

Algemeen:

Startpagina


Simon Streuper

Een close-up van deze aangespoelde sloep stond op de voorpagina van een tijdschrift. U mag best weten dat ik een bootjesgek ben. Een afwijking? maar dan wel een heel prettige en ongevaarlijk. Behalve natuurlijk wanneer je in de branding met een vliegende storm in het sloepje zit. Maar wat is er mooier dan met de helmstok in je hand en met een flinke bries in je zeilen, een beetje weg te dromen op het ritme van de muziek dat de golven maken die langs de boorden ruisen? Daar kan niets tegen op! Bootjes? Wanneer ik vroeger nieuwe klompen kreeg, bouwde ik van de oude prompt zeilscheepjes. Het blik van een sigarendoos, verzwaard met een ijzeren bout diende als kiel en roer tegelijk. Nog een mast met zeil en de tewaterlating kon beginnen. En dan maar hopen dat een windvlaag het logge bootje zou laten gijpen, want dan zou het bootje op eigen kracht terug kunnen zeilen. Heel spannend dus. Bootjes? Ik schilder ze graag op mijn zeegezichten. Daarom kreeg deze prachtige sloep een ereplaatsje op de voorgrond van dit dromerig zeegezicht.

Maar vergis u niet. De romantiek die dit schilderij uitstraalt is bedrieglijk. Aan bakboordzijde staat het water tot aan de rand. Een deel van de ankerlijn met daarboven een drijver, hangt over boord en in het strand staan een paar voetafdrukken. Die voetafdrukken hebben meer te maken met mijn fantasie dan de realiteit. Op de foto zie je geen voetsporen. Op de foto wordt de sloep nog door het schuim van de uitlopers van de branding , en hier en daar steken klippen boven het water uit.. Er is weinig fantasie voor nodig om te begrijpen wat voor tragisch drama zich heeft afgespeeld onder de bemanning toen deze notedop een wildedans maakte over de toppen van een brullende branding en er dwars door heen donderde.

Hoeveel zijn in Afrika aan boord gestapt om de hongerdood te ontvluchten en hun geluk via de Canarische eilanden in Europa te zoeken? Hoeveel van hen hebben de oversteek overleefd? Hebben ze allemaal hun graf in het water gevonden? Wat doe je, als je alles, behalve het leven zelf, toch al verloren hebt? Wat kun je nog doen wanneer de hongersdood dreigt, wanneer je sterft aan de welvaart van de rest van de wereld? Met de dood op de hielen heb je, wanneer je de oversteek waagt, altijd nog een klein kansje een graantje mee te pikken van de welvaart die jouw neus voorbijgaat. Maakt het wat uit of je in Afrika omkomt of tijdens een poging de laatste kans om te leven te grijpen?
Wie zal ontkennen dat de strop die om Afrika's nek ligt, voor het leeuwendeel gevlochten is door onze welvaart?

Het sloepje ligt aan het strand in een 'zee' van serene rust. Toch druipt de rauwe werkelijkheid er van af. Het is om te huiveren en … je te schamen. Het schreeuwt om gerechtigheid, die wereldwijd met alle macht onderdrukt wordt uit eigenbehoud.

Toch zegt de Bijbel dat de zon van gerechtigheid eens zal opgaan over deze wereld. Niet omdat mensen het kwade in zichzelf ooit zullen overwinnen, maar door de terugkomst van Jezus Christus, die in gerechtigheid zal oordelen en regeren; de Koning der koningen en de Heer der Heren.

God, die door Christus de wereld heeft geschapen, heeft de wereld, die verdorven is door ons egoïsme, tóch liefgehad. Zozeer zelfs dat Hij zijn Zoon gegeven heeft opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren zou gaan, maar eeuwig leven zou hebben.

mail deze link!
Vul het emailadres van de ontvanger in: