Waarmee zijn ze bezig?
Stelletje halve garen, denk ik, wanneer mijn oog erop valt. Vanaf pagina zeven van `clou' (een
bijlage van het ND), steken zes jongelui hun tong bekkentrekkend naar me uit.
Eén van hen zie je op zijn rug. Hij draagt een idioot kapsel. Het heeft iets weg van een dam-
bord, alleen de diagonale richting ontbreekt. De donkere en lichte velden lijken volmaakte vierkanten. Alle zes dragen grote gekke brillen. Je kunt hen niet in de ogen zien.
Waar is dat goed voor?
Ik krijg een brok in mijn keel, mijn bedenkingen smelten als sneeuw voor de zon. Een gevoel van jaloersheid bekruipt mij als ik lees dat ze een probleem hebben. Een heel bijzonder probleem. Ze hebben een 'millenniumprobleem'. Het oplossen hiervan beheerst hun hele leven. Ze hebben haast, want voor de eeuwwisseling moet er nog gewerkt, heel hard gewerkt, worden. In de Engelse miljoenenstad Manchester wemelt het nog van mensen die niet weten wie Jezus is. Die 'gekkebekkentrekkers' worden gedreven door het grote verlangen dat heel Manchester zal 'fired up for Jezus' (warmlopen voor Jezus). 'We gaan de hele stad veroveren,' zegt Andy Hawtorne. Hoe? 'Door samenwerking met andere christenen.' Eerder al bestonden zij het om met een groep jonge christenen zich te vestigen in een stadswijk van Manchester om een evangelisatieproject te starten. Om hun 'millenniumprobleem' te verhelpen hebben zij VIJFHONDERD verschillende acties gepland. Zij geloven dat de Heilige Geest zich in Manchester 'op een gigantische manier zal laten zien...'
ja ja, die jeugd van tegenwoordig met die gekke uitstraling wat bezielt ze?
Ik trek vergelijkingen. Ik ken geloofsgemeenschappen die groeien. Maar ook waar het aantal terugloopt. Zo nu en dan gloort er hoop dat het gaat veranderen, dat het tij zich gunstig zal keren. Fantastisch! Het lijkt opeens de goede kant op te gaan... En dan komt de klap, de teleurstelling, de frustratie. Je hebt het nakijken. Een aantal gezinnen met veelbelovende kinderen die de Heer echt liefhebben, hebben de grens bereikt van wat zij aanvaardbaar achten voor het geestelijk welzijn van hun kroost en voor zichzelf. Je kijkt ze nu op hun rug. Met pijn in hun hart zoeken ze een plekje waar ze op dezelfde manier zullen worden ontvangen zoals de Heer hen ook heeft aanvaard.
Je blijft slikken!
