Montag, 6. Mai 2019 - 14:23 Uhr
Bevrijding/Gemmekers kleindochter, Jan Mulder en eeuwig leven
Iets over God, Gemmekers kleindochter, Jan Mulder en eeuwig leven
Het zal je grootvader maar wezen! 80000 joden op beestachtige wijze naar de gaskamer sturen. Bevrijding vieren betekend vooral huiveren van wat er aan voorafging. Voor Gemmekes kleindochter zal het een levenslange nachtmerrie en kwelling blijven die aan haar ziel blijft knagen tenzij ze in staat is het haar grootvader te vergeven. Tot zolang zal zij wroeging en pijn voelen over wat – niet zijzelf – maar wat haar grootvader deed. Zij lijdt aan de zonde van haar opa! Dat heeft op zich al iets weg van de hel die haar opa wacht! Die zag kans de aardse rechters te misleiden, maar de dood brengt hem onverbiddelijk voor de troon van God. Dan ontmoet hij niet de God die liefde is, maar die is ook de God van de wraak:
Ga weg van mij vervloekte, in het eeuwige vuur, de echte hel, die bereid is voor de satan en zijn buit!
Jammer voor Gemmeker. Dat was absoluut niet nodig geweest, als hij het fantastische aanbod van God maar niet had geweigerd. Ook in zijn tijd werd Gods bede zich met Hem te verzoenen gehoord, maar hij koos voor Hitler. Terwijl hij kon weten dat het loon van de zonde de dood is maar de genadegave van God het eeuwig leven. Wie ‘nee’ zegt, krijgt ook ‘nee’
Vrede
De kwaliteit van het leven bestaat voornamelijke uit de vrede die we innerlijk ervaren. Tevredenheid, ook in ramp en tegenspoed, is een groot en belangrijk, maar ook schaars bezit. Gemmeker zocht het bij Hitler, zijn kleindochter snakt er naar, maar lijdt intussen en Jan Mulder’s hart verlangt hevig naar het eeuwige leven, en wie niet? Ieder mens toch! Voor de Gemmekers, de Mulders en voor iedereen is er goed nieuws. Van dat wat de wereld en geen mens u kan geven, rust het monopoly uitsluitend bij God, uw eigen Schepper. Ook al negeert u Hem, vervloekt u Hem, laat u Hem als ongewenst bezoek voor de deur staan, Hij bidt U: laat je met Mij verzoenen! Zo is God!
Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
De burgemeester van Amsterdam sprak bij de dodenherdenking de woorden ‘ónze bevrijding is omzoomd met lijden.’
Dat klopt en is voor iedereen duidelijk en aanvaardbaar. Het lijden is samengebracht in duizenden filmbeelden. Zij veroorzaken bij menigeen beklemmende huiver en nachtmerries, maar realiseer u wel dat dit scenario ook uw toekomstbeeld is wanneer u Gods uitgestoken hand afwijst. Vreselijk is het te vallen in de handen van een levende God, die wraak zal nemen in een rechtvaardig oordeel.
U vraagt zich af of dat te rijmen is met een God die van zichzelf getuigt dat Hij Liefde is? en hoe Hij daarmee omgaat?
Ook dat heeft Hij bekent gemaakt in Psalm 73:18 vv.
Waarlijk, Gij stelt hen op glibberige plaatsen,
Gij doet hen instorten tot puin.
Hoe worden zij in een oogwenk tot een voorwerp van ontzetting,
zijn zij verdwenen, vergaan door verschrikkingen;
gelijk een droom na het ontwaken, o Here,
versmaadt Gij, als Gij opwaakt, hun beeld.
Zo, en niet anders zal het zijn. Zoals uzelf zou reageren op uw nachtmerries. Gewoon van je voorhoofd wegvegen en verder gaan!
Er is wel haast bij, de tijd vliegt!
.
Sonntag, 7. April 2019 - 11:48 Uhr
De terreur van leergeschillen
Als niet-gereformeerde broeder ben ik helaas een ervaringsdeskundige in het hanteren van vastomlijnde leergeschillen en de bijkomende rol van zelfkennis of eigendunk. Je leert in zo’n situatie vooral jezelf kennen. En geloof me, dat dat de meest onaangename kennismaking is. De gevolgen die ik hiervan gezien heb zijn hartverscheurend! Om die reden trek ik mij de crisis in de Christelijke Gereformeerde Kerken aan en reageer ik met instemming op het pleidooi van Jan Mudde. Gods Woord is inderdaad de Waarheid, maar Gods oordelen en wegen zijn ondoorgrondelijk, zoals je dat in de Bijbel kunt lezen. Neem nu als voorbeeld het bijbelboek Ruth. Met onze rechtlijnigheid lopen we daar muurvast. Een Moabitische mocht de grenzen van Israël tot in het tiende geslacht niet passeren en tot je verbazing lees je in Matteüs 1, dat Ruth, deze Moabitische, nota bene in het geslachtsregister staat en dat kon alleen plaatsvinden omdat Gods genade en liefde heel ver uitsteeg boven zijn geboden en voorschriften die Hij aan Israël gaf.
Zo zijn er meer voorbeelden in de Bijbel te vinden. En dan heb ik nog niets gezegd over de eerste stamvader van het geslacht waaruit de Heiland werd geboren: Juda, de hoerenloper. Tja, probeer daarvoor maar eens een bijbelse rechtvaardiging te vinden. Hoe kan God zoiets verzinnen? Dat is liefde, die Hij ook heeft uitgestort in uw en mijn hart. Hij heeft ons deelgenoot gemaakt van zijn Goddelijke natuur door ons te verzegelen met de Geest der Waarheid. Dat moet teruggevonden kunnen worden in onze besluiten. Om die Waarheid moet het gaan. Ook bij leergeschillen. <
Tags
Mittwoch, 23. Januar 2019 - 17:57 Uhr
Tijd voor collectieve schaamte?
De commotie betreffende Nashvilleverklaring zien als profetische vervulling – zoals eenmede ondertekenaar medeondertekenaar beweert – acht ik de kroon op de poging ‘je gelijk te willen halen’. Dit lijkt mij wel het toppunt van zelfrechtvaardiging: als veroorzaker van de commotie achter Bijbelse profetieën wegkruipen en zo je gelijk willen bewijzen. Alsof dit niet voorzien kon worden.
Onverschillig, of je nu e voor- of tegenstander van deze verklaring bent, één ding is zeker en kan niet ontkent worden: honderden mensen zijn door publicatie van deze verklaring beschadigd geworden. Maar dat niet alleen: de naam van God is daardoor gelasterd. Romeinen 2:24 is daar kraakhelder over!
Maar ik heb op één uitzondering na (van een van de initiatiefnemers) maar één excuus gehoord. Maar die ene vraag om vergeving werd prompt overstemt met een veelheid van vóór en tegenargumenten. In mijn naïviteit heb ik aangenomen dat christenen die daarvoor aansprakelijk zijn, de eerste beginselen van het Koninkrijk van God wel onder de knie zouden hebben en dat ene voorbeeld zouden navolgen. Het tegendeel is waar, in plaats van enig begrip te tonen voor de pijn van de beschadigden bezorgen de gebezigde argumenten, zowel van voor als tegenstanders, hen alleen maar meer pijn en wordt er brandstof aangedragen voor nog meer lastering van God. Kan het nog onbeschaamder?
Donnerstag, 29. November 2018 - 13:46 Uhr
Geen doop en avondmaal zonder het gebed om de Heilige Geest
Het weglaten van formulieren (bij doop en avondmaal) maakt het nodig dat we opnieuw nadenken over doop en avondmaal. Schrijft Hans Burger in het ND van 27 November j.l. om vervolgens aan te geven wat er gebeurt in die gebeden: God de Vader bidden om de dopeling te adopteren als zijn kind en God de Heilige Geest om de dopeling één te maken met Jezus Chritus, zodat deze zal delen in wie Hij is; in zijn sterven en opstanding. Bij het avondmaal bidt de gemeente God om er door de Heilige Geest voor te zorgen dat we echt in Jezus Christus geloven.
Het spijt me oprecht dat ik moet constateren dat het kennelijk ook voor hemzelf geen luxe is om opnieuw na te denken over wat de Schrift zelf te zeggen heeft over doop en avondmaal. Is er in heel de Bijbel wel ergens een hint te ontdekken die er op wijst dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de doop enerzijds en anderzijds het gebed om God de Vader te bidden om de dopeling te adopteren en te laten delen in Christus’ dood en opstanding? Ik vind er geen!
Wanneer ik iets van Gods Woord begrepen heb, zie ik noch bij de doop, noch bij het avondmaal enige aanleiding voor het uitspreken van een smeekbede, veeleer voor een dankgebed, omdat dat wat Hans Burger in zijn gebed verwoord op onovertroffen en onbeschrijflijke heerlijkheid al is gerealiseerd. Doop en avondmaal zijn daarvan juist de zichtbare en tastbare tekenen! Het enige niet misplaatste gebed is m.i.: dat ik meer mag verstaan van die onuitsprekelijke gave die God ons in Christus geschonken heeft. Doop en avondmaal zijn geen uitnodiging om tot God te komen met smeekbeden, Het zijn juist de bewijzen van de aan ons geschonken overvloedige genade. Daar horen geen smeekbeden bij. Wel jubelzangen van bevrijding ( zie o.a. Efeze 1:3 evv en 1 Petrus 1:3evv.)
Ik heb het idee dat bepaalde praktijken en tradities ons verstaan van Gods Woord soms meer belemmeren dan verhelderen. Laten we Hans Burgers advies er opnieuw over na te denken niet naast ons neerleggen. Gewoon DOEN!emoti('
Donnerstag, 5. April 2018 - 17:09 Uhr
van somberheid naar blijdschap
VAN ONTMOEDIGEND NAAR HARTVERWARMEND
Lukas 24 vanaf vers 13
Kleopas en zijn metgezel moeten er wel als een paar zombies hebben uitgezien toen ze, onderweg van Jeruzalem naar Emmaüs, ingehaald werden door een vreemde wandelaar die zich voordeed alsof het laatste actuele nieuws hem niet had bereikt. Maar nadat hij net zo geheimzinnig verdween als hij was gekomen, keken zij elkaar verwonderd aan en tegen elkaar zeiden: Was het niet hartverwarmend zoals Hij tot ons sprak en de schriften voor ons opende? Hun somber zombi uiterlijk was verdwenen en daarvoor in de plaats blonken er nu lichtjes van blijdschap in hun ogen die de warmte en vrede van hun zielen uistraalden als gevolg van de gesprekken die zij al wandelend met elkaar voerden.
Geen wonder ook, dat ze in de schemering bij huis gekomen - en toen Hij deed alsof Hij verder wilde reizen - zij er bij Hem sterk op aangedrongen hebben bij hen te blijven. Nee het is niet zijn stijl zichzelf op te dringen. Hij wil graag het intense verlangen van je hart horen: ‘Blijf bij mij, want … vul..zelf..maar..in!’ En wat doet Hij wanneer je Hem zo uitnodigt? Hij komt niet binnen om daarna weer weg te gaan. Welnee! Hij komt naar binnen om bij hen te blijven (zegt Lukas 24:29). M.a.w. Hij komt binnen om nooit weer weg te gaan. Je raakt Hem nooit meer kwijt! En mocht je toch eens het idee krijgen dat Hij er niet is, weet dan dat Hijzelf heeft gezegd: zoek en je zult vinden!
Je zou nu tegen kunnen werpen dat vers 32 zegt, dat toen ze Hem herkenden Hij meteen onzichtbaar voor hen werd. Inderdaad Hij werd voor hen onzichtbaar, maar niet verdwenen! Ook wanneer je Hem niet voelt of ervaart mag je in ieder geval weten dat Hij eens voor altijd bij jou is binnengekomen en zijn verblijf in jouw hart heeft.
Maar dat niet alleen. Toen Christus het brood brak met beide broeders, pas toen gingen hun ogen open en toen zij later vanaf Handelingen twee o.a. volhardend het brood braken werden zij er dagelijks aan herinnerd dat Hij bij hen binnen was gekomen om bij hen te blijven!
Wat dat betreft, kunnen wij protestanten, die zo nu en dan het avondmaal vieren nog iets van de katholieken leren die vanaf het begin door de eeuwen een tot vandaag de dag nog dagelijks de eucharistie vieren!
Intussen zal de zon wel ondergegaan zijn in Emmaüs, maar dat was voor Kleopas en zijn vriend allerminst een reden om op datzelfde ogenblik niet onmiddellijk op hun schreden terug te snellen naar Jeruzalem om hun ervaringen met de elven en die bij hen waren te delen
Neuere Beiträge Ältere Beiträge
